ولوهای دیافراگمی (Diaphragm valve)

در صنعت گاهی اوقات مواردی پیش می آید که هیچ یک از ولوهای ذکر شده نمی تواند نیاز های صنعت را برآورده سازد . به طور مثال در مواقعی که سیال خطرناکی در خط لوله وجود داشته باشد .

همچنین در مواردی که سیستم تحت خلا می باشد وجود کوچکترین منفذی در ولو می تواند باعث از بین رفتن خلا ونهایت توقف عملکرد ولو شود . شیر دیافراگمی شیری است که هم برای قطع و وصل کردن جریانات و هم برای کنترل جریان سیال استفاده می گردد . شیر دیافراگمی از یک دیسک انعطاف پذیری

به نام دیافراگم بوده که به انتهای این دیسک محور ولو وصل گردیده است . نمونه ای از شیر دیافراگمی در شکل (1) نشان داده شده است .

طرز عملکرد ولوهای دیافراگمی:

ولوهای دیافراگمی همانند گیره های فشارنده عمل می کند. در این ولو ها از یک دیافراگم انعطاف پذیر که به انتهای یک فشارنده  یا کمپرسور متصل شده است . با توجه به حرکت محور ولو که به سمت بالا و پایین می باشد. فشارنده نیز به سمت بالا یا پایین می رود .  با پایین آمدن  محور ولو دیافراگم نیز به همراه   با فشارنده پایین می آید و مسیر ولو بسته می گردد . همچنین با بالا رفتن محور ولو دیا فراگم همراه با فشارنده بالا می رود و باعث عبور جریان سیال می شود. در این حالت نیز امکان نشتی سیال به بیرون از ولو به جز در محل اتصال دیافراگم با بدنه تقریبا غیر ممکن می باشد . شیر دیافراگمی در برابر سیالات حاوی ذرات معلق دارای مقاومت مناسبی می باشد . همچنین چون دیافراگم  ولوهای دیافراگمی نقش غشاء محافظ را داشته و در مقابل خورندگی شیمیایی بسیار مقاوم است ، لذا ولوهای دیافراگمی در تماس با سیالات خورنده یا ساینده بسیار مقاوم بوده و در این موارد بسیار  استفاده می شود.

 

از جمله نقاط ضعف ولو دیافراگمی ، دیافراگم آن می باشد . چون این قطعه نسبت به دما و فشار های بالا دارای حساسیت می باشد ، استفاده از ولوهای دیافراگمی را در دما و فشار های بالا ، محدود می نماید.

 ولوهای دیافراگمی فاقد هرگونه packing بوده و همچنین امکان بقروز نشتی از محور ولو وجود ندارد .دیافراگم موجود در این ولوها از جنسهای مختلف ساخته شده و طول عمر این دیافراگم ها کاملا بستگی به جنس آنها  ، دما ، فشار و تعداد دفعات کارکرد آنها دارد.

در سیالات شیمیایی با دما بالا ، استفاده دیافراگم هایی از جنس الاستومر باعث افزایش قابلیت و عملکرد مناسب در مواجه با این سیالات می باشد . البته ذکر این نکته ضروری است که خواص مکانیکی هرگونه الاستومری در دماهای بالا ، افت خواهد نمود . این افت ممکن است در فشارهای بالا منجرو به تخریب دیافراگم گردد . بهترین دمایی که در آن مواد الاستومری دارای بهترین عملکرد می باشند ، دماهای زیر 150 درجه فارنهایت می باشند.